Atlılar Şiiri - Derviş Akçay

Onlar, bindiler atlara
Sazla, kopuzla geldiler

Ayrıldılar Anayurttan
Çıkıp Oğuzla geldiler

Yayıldılar yeryüzüne
Kayı’yla Uz’la geldiler

Birine Alparslan deyip
Kırk bin yağızla geldiler

Gökçek ana, görkem ata
Gelinle kızla geldiler

Beklemeden ilkbaharı
Hazanla, güzle geldiler

Ellerinde yüce Kur’an
Aydınlık yüzle geldiler

Başlarında kutlu sancak
Ayla yıldızla geldiler

Gazayı cennet kapısı
Gören bir gözle geldiler

Zalimlerin tepesine
Yayla, topuzla geldiler

Uçaraktan dere, tepe
Yel gibi hızla geldiler

Börkü, zırhı terk ederek
Üç arşın bezle geldiler

Töreleri sürsün diye
Ekmekle tuzla geldiler

Hicreti mukaddes sayıp
Kutlu bir izle geldiler

Ölüm ile nikâh kıyıp
Zengin çeyizle geldiler

Ardahan’dan Edirne’ye
Bitmeyen yazla geldiler

Parçalayıp kabukları
Nur gibi öz’le geldiler

Horasanın erenleri
Yakmak için kandilleri
Yürekte közle geldiler