Atlıkarınca Şiiri - Uğur Karataş

'Deneyimlemek değersizleştirmek midir? '

İki kadeh bir şişe şarap,
Yitik bir iskelede bir başıma.
Kaderime yenilmiş kaos,
Olasılık paramparça.
Deniz Wagner mırıldanıyor kocaman umursamazlığıyla,
ruhum kefenleniyor.

Şarap dolduruyorum kadehimi
diğer kadehin kıskanç bakışlarında.
Alıyorum ilk yudumu
Bir tuzlu su damlası süzülüyor yanağımdan kadehime.

Dalgaların iskelenin bacaklarına vuruşundan anlıyorum
ruhumun tabuta yerleştirildiğini.
Bir yudum daha alıyorum kadehimden
yaramı emer gibi.

Her yudumda bir damla boşalıyor gözümden,
Komik
Arşimet geliyor aklıma.

Deniz inatla marşına devam ediyor
Ben ağlıyorum,
şarabımın son damlasına kadar.

Kadehimi usulca bırakıyorum diğerini yanına.
Biri damarlarına kadar emdiği kızıllığı yansıtıyor
diğeri
yabancılaşmışlığını.

Elime alıp kadehimi kalkıyorum.
Hangi şarapla dolacağını düşünmemeye çalışarak
son bir acıyla bakıyorum diğerine.

Kumsala ayak bastığımda iskeleden inip
Denizin haykırısını
marşın bitmediğini
duyumsuyorum.

Gözlerim elime kayıyor
anlıyorum.
Fırlatıyorum kadehimi denize.

Uzaklaşırken kumsaldan
Annem geliyor aklıma
gülümsüyorum.