Atlat Geçmişi Şiiri - Dilara Yıldırım

Hadi gel de dön geri. Gel de anlat özlemlerini
Anlat vazgeçtiğin sevgileri
Bak aynaya, hadi yıkılmamışsın de, hala ayaktasın
Hadi var gücüm de sevmeye
Acımadığını kendine
Yüreğin varsa söylemeye Çık söyle, herkese söyle.
Şehrin en belirgin yerine, kazı bir yerlere
Bir dostun da söylediği gibi
Başvurmadan kafiye pezevenkliğine
Anlatabiliyorsan anlat kendini
Edebiliyorsan küfret kendine.
Bir kılıf bul ki yalnızlığına, yalnız kalmasın.
Unutma sen zaten hep yalnızdın.
Sonra dön bak geriye, ne kaldı elinde?
Ve hala sarsılırken içindeki harabe, bu darağacı sana hediye
En sevdiklerinden dostun, ailen………… bilmem ne.
Süslemişler bile, dilek ağacı görüntüsünde, nefrete bulamışlar belki de
Yutkunduğun tükürük, tuttuğun gözyaşı ve içinde kalan diğer her şey,
Miras kalmaz kimseye.
Sen mahkumsun bunlarla ölmeye.
İstediğim yerde yutamadığım tebeşir tozu, aklımda
Uzanırken teneşire ve sensizliğe
Belki de yeni bir başlangıç, gökyüzünde biryerlerde
Senin gittiğin yerde buluşmak üzere…