Atlas Renkli Güvercinler

Dudaklarımıza kondurulan buseler
Çalınsa da yüreğimizden
Yaşamın karanlık sokaklarına
Bıraktığımız umutlarımız alınsa da elimizden
Bir başka doğar gün her gün kapımıza

Yağmur sonrası
Toprak kokusu siner nefesimize
Hayatın tüm renkleri gökyüzünde toplanır
Yeni dileklerle geçeriz altına

Uzatırız ellerimizi zamanın yokluğuna
Yetim sofralarında kırıntıları toplar
Açlıktan kokan nefsimizi sustururuz

Yok, olmayız ey sevgili
Diriliriz
Son kaleler ruhumuzda yıkılırken bile
Diriliriz
Lime lime yapsalar
Dağıtsalar da her parçamızı yeryüzüne
Solucan gibi ölmeyiz biz
Her parçamızda ayrı can olur
Ebemkuşağının altına dikiliriz

Öbek öbek yığarız sevdamızı
Harmanlarız kursağımızda

Avuçlarımızda
Dört yapraklı yoncalar ekeriz toprağa
Adına aşk dediğimiz duygunun altında konaklar
Ruhumuza çiseleyen yağmurlarda ıslanırız

Sevmekten vaz geçmeyiz ey sevgili
Son misafir yaklaşırken yanımıza
Ölmekten korkmayız
Sokuluruz koyun koyuna
Atlas renkli sevda güvercinlerini salarız gökyüzüne
Tenimizin rahlesinde konaklarız
Sevişmelerimiz inletirken dört duvarları
Betonların soğuk yüzüne sığınmayız

Aşka olan susuzluğumuzda bile
Ölmekten korkmayız
Son dua olur sevda dilimizde
Kelimeyi şahadet getirir
Son anlarımızda bile
Ey sevgili
Abdestsiz ölmeyiz biz