Atlas Çiçeğim Şiiri - Cuma Komşul

Bir duygu fırtınası, bir zehirli ok, bir ölüm fermanı
Her bakışındaki o gizli tebessüm
Gölgesi gözlerinin kalbime sinmesi
Yıldızların gök boşluğuna serpilişi
İnci misali Kehkeşan’a dizilişi
Ve beklenmedik bir anda senin
Sevda ülkesine geri dönüşün
O can alıcı güzelliğinle bir daha
Beni bir daha yakışın

Sen, kanımda yükselen ecel dalgaları
Gece ve gündüzle gelen beyin fırtınam
Duygularımın gerçek katili
Çöldeki atlas çiçeğim, avcı otum
Hayret verici güzelliktesin
Bunu bir bilebilsen

Girdaplara dökülen sevi ırmağım
Sürekli akışı inadına suların
Boş yere akıntıya kürek çeken ben
Yorgun kalbim, kan çanağı gözlerim
Ayaklar altında çiğnenen gururum
Fark edemiyorsa hala güzelliğini
Hayret verici demek yaşıyorum
Bunda senin payın var yaşam suyum

Sen acıklı hayatımın eşsiz roman yazarı
Beni benden çalıp da gizli gizli yazdığın
Ömür boyu kendimi okuyup yaşadığım
Sana göre çok güzel, kusursuz ve muhteşem
Hayallerine basamak yaptığın eserin ben

Tattırdın bana her gün meyvesini isyanın
Esrarlı ve karışık şeyleri anlamazken
Arka arkaya başıma getirdiğin bunca dert
İncelikle örülmüş sayısızca felaket
“CEBELİ TARIK” kayaları gibi dimdik ayakta
Bunları bir bir aşıp kendimi taşıyorsam
Sevdana gemileri yaktığım günden beri
Baş koyduğum bu yoldan bir daha dönmem geri