Atlas Şiiri - Furkan Pırtıcı

Etraftaki tüm gözlerin ağırlığıyla cebelleşir
Bir o kadar da rahat ve işveli tavırlara bürünürüm
Her şey kireçle sıvanmış evimin pak tuttuğum aynasında ki varlığına münasebet
Ama yok olunca bütün varoluş
Havva’nın dünyadan gidişinden bahsediyorum
Başladığı zaman bütün yaygaranın kopuşu;
Hatalar bize özgü diye düşünme sevgilim
Gemiler batıyorsa tüm güverte suçludur
O yüzden sen de bir o kadar suçlusun saklanma ardına
Hırkanı astığın sandalyenin suçlu oluşunun yok akla uygunluğu
Ama bütün dallarının ve yapraklarının üstelik içine kök saldığın toprağın bile
kefaretini ödeme vakti geldi, öde kefaretini ki
şahit olmasın fidanlar ormanın yangınına