Atlas Şiiri - Işbara Han

Yıkılıyor gönlümdeki şehirler Verdiğimiz savaşlarda
Tek tek düşüyor, dalgalar vurdukça kadim surlarıma
Düşürüyor maskeleri güzelliğin arkasını saran çirkinlikler
Veriliyor yaşam uğruna paha biçemedikleri mehirler

Kuruluyor çadırlar kararıyor geceler batıyor yine güneşler
Yakılmış öbek öbek ataşler toplanıyor üşüyen askerler
Yayılıyor korkak yüreklerde zehirler kaplıyor nefisleri
Notlar düşüyor tarih, sessizliğinde küçük
çığlıkların,

Mahkemeler kuruluyor yüreğime, idam masalarına yattığım
Yargımı yapıp infazıma imza attığım geceler geliyor aklıma yine
Karanlıkları alacakaranlığa buluşturamadiğim şafaklardayım hep
Bedenimi attığım denizler çelik sular kara bataklıklar

Seyirdefterine kaydetmediğim rotalarımsın jurnallerimde
Ulaşamasın kimse bulamasın seni gönül denizimde
Pruvasiz sancaksız teslim olduğum limanım sığ suyum
Uçsuz okyanuslarda inancımı kaybettiğim atlasım