Ekinleri harman yerine yığıp,
Atlarla harman döğerdi babamgil.
Samanı ayrılmış mı diye değip,
Atlarla harman döğerdi babamgil.
Altı çakmak taşlı döğeni koşar,
Tor atlar kamçıyı yedikçe coşar.
Koştukça nalları buğdayı döşer,
Atlarla harman döğerdi babamgil.
Babam döğenin üzerine biner,
Yuları tutup deh diyerek konar.
Beygir değirmen taşı gibi döner,
Atlarla harman döğerdi babamgil.
Harman yeri bir cümbüşü andırır,
Atlar döğeni çekerek döndürür.
Bazen bizi de döğene bindirir,
Atlarla harman döğerdi babamgil.
Yusufu gören saman küpü sanır,
Saman tozundan insanı zor tanır.
Yazın yaylalarda millet toplanır,
Atlarla harman döğerdi babamgil.
Kayıt Tarihi : 29.9.2012 06:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatı gerçek'ten anlatılır gibi değil
Tamamen insan gücüne dayalı
Bir'de yok'un adı'da yok kendi'de yok
Çiftçinin o günde kıymeti yoktu şimdide yok
Mazotun kırbacı altında inim inim inliyorlar
Etkisiz tepkisiz kuzu gibi tevekküle kapanmış sömürülen bir millet, haline bakmadan hayır hasenatta koşturan saf insanlarımız,
Şiiriniz hoşuma gitti nede olsa aynı meslek'teniz
Aynı zamanda yeni nesili araştırmaya sevk edici
Öyle'ya nedir saban angıç, yaba dirgen, patos harman
Evet güne döven ile başladık bereketli olsun
TÜM YORUMLAR (1)