Atların Futbolu Şiiri - Ali Ulvi Şahin

Hayret değil mi dostlar?
Altmış yaşımı geçtim
Ve şimdi fark ediyorum ki,
Atları dinliyoruz…
En çok da
Birinci gelecekmiş gibi yapıp da
Gelemeyeni…
Ne söylese,
Nasıl anlatsa fark etmiyor…
Zaten o da bir şey söylemiyor da
Konuşuyor:
-Taktik çalıştık aylarca, diyor;
Demir kır;
‘Üç beş iki’ yi ezberledik,
‘Dört dört iki’ de de; üstümüze yok.

Kula kısrak,
Hariçten gazel okuyarak:
-Hayır, hayır diyor…
Siz zaten ‘dört üç üç’ oynadınız.
Sağdan kırat koşu yapınca,
Üç dört üç oluyorsunuz;
Hatta kaleci…
Defansın arkasına atılan topu,
On sekiz dışına çıkarak tekmeleyince;
Beş üç üç oluyorsunuz…

-Yok canım sen de, diyor diğeri,
Bilmişçesine.
-Kaleci çıkışa geçti mi,
Bekler iki kanattan hücuma katılıyor.
İşte tam o anda
Üç beş üç oluyoruz ki,
Bu sistemi başka kimse uygulayamıyor…
Çığır açıyoruz çığır!

İkinci gelen Doru tay hayıflanıyor…
O hakem var ya, o hakem!
Geçen seferde nallarımı söktürmüştü,
Tam maça çıkarken…
Ne yapayım?
Nalsız da ancak o kadar oluyor…
- Sistem, diyor; Yağız Aygır şevkle.
Üç kelime söylüyor da:
Sözü tercümanı alıyor…
Anlatıyor, anlatıyor, anlatıyor…
Üç kelimeyi anlatıyor
Üç bin kelimeyle…
Sonra? diyor duyanlar:
-Rakip güçlüydü, sistemimizi bozdu;
Tam birinci gelecektik,
Bir çifte yedik alnımıza!
Gelemedik…

-Yeter beyler! Yeter!
Önce, ihtiyar atlar:
Akıl hocası olmamalı…
Yaşlanıp, koşudan düşen: eğitilmeli!
Berberler odasının sınavlarından geçip,
Aşçılık sertifikası almalı.
Bulaşıkçılıktan başlayıp;
Şoför yamağı olmalı,
Ağır vasıta ehliyetini de, almalı ki:
Eline makası alsın;
Bu milletin saçlarını; kırpıp, kırpıp:
Ne idüğü belirsiz atlara:
Yele yapsın.
10 EYLÜL 2012