Atlar ve kağnılar Şiiri - Erdal Ay

atları yerlerinden edip
kağnılara koştum.
dörtnala sürdüm
etraf toz duman.
dumanlı dağlarda
güneşi gördüm.
ovaları geçtim
deniz aradı gözlerim.
yüreğimde umutsuzluk
elimde dizginlerim var.
atlarım var kişneyen
dörtnala giden.
umutlarım var birde
kağnıma binip te inmeyen.
birde ben var içimde
zamanlara,hiç bir yere sığdıramadığım.
kağnılar kadar yavaş,
atlar kadar hızlı.