Atlar Geçer Hayalimden

Gün kapanırken içine
Yalın eyer atlar koşar
Beynimin zıvanadan çıkmış lobunda
Işıklar maviden laciverte dönerken gökyüzünde
Atlar yüzer rüzgârın üstünde
Çılgın beynim yine aldattı beni
İhaneti önleyemeyen iradem
Sadece seyretti
Yalın eyer uçan atları
Dörtnala giden halleridir kalan akılda
Onlar koşarken
Ayakları yeryüzü ile teması kestiğinde
Doğmadan önceki mutluluklarını yaşarlar
Rüzgârın şefkatli kucağında
Beynim donar kalır kıpırdamaz
Ellerim üşür
Vücudum büzülür
Tıpkı anne karnındaki gibi
Atlar geçer hayalimden
Yalın eyer sürücüsü olmayan