Atlar da ay gibi suda

İnce ayarından geçerken ülkemin
Atlar da ay gibi suda
Sessiz bir öfke yatar
Ödlek pusuda…
Ben kaçarken doludizgin şehirden
Bana geliyor şiir aynı hızda
İsyan kasırgası da, tavşan uykusu da…

Katılaşan bağrım bağırmama taş;
Taş bayramını kutluyorum şehirlerin
Ve gecelerin
İçine in-
Din.
Engin ol engin;
Değişen sen misin her mevsim,
Başımdaki sisler mi?
“Biz ayrı dünyaların insanları”
Sen Venüs’ten; bense ötelere müptela,
Ne garip resim…

Sana iliştirilen bu yüz,
dikkat senin değil;
Hırsızlar bir değil bin
değil yıldızlar kadar
Ve yüzü yok şehirlerin.

Boyalar durmadan durmuyor yüzler
Yüzler geri geri duruyor,
Sözler de;
“Kuşlar neyi saklar geceye? ”
De;
“Aydede kime doğar akşamdan? ”

Şeytan kucaklamanın türlü türlüsü
İsyan sesleri kulağımda pas
Komşuda canlı yayın gürültüsü
Naylon gülüşleri yüzlerin
Soğumuştur yılan ıslığında
Ve tavşan dişlidir maketler
Ve gizli tetik marketler
Tarihsiz sancıları talihin
Bana kızma akşam güneşi, bana kızma
İçim/desin;
Bende piramit prizma
Gölgeleri uzatmanın ipi yok
Mumyaların uyku uygarlığı
Gözümde tipi yok
Ödenmemiştir henüz
Son soluğun taksitleri
Ve kalbimizin gel-gitleri
Neden dokunmaz ki,
Neden okunmaz ki
Hayatın sayfa altı notları,
Ve aklın yarış atları?
Ne zaman kıyamet,
Nerede nergis ve zambak saatleri,
Nerede atmayan nabız,
Nerede uyuyan güzellik,
Nerede ıssız, …sız …sız …sız?

12 Ağustos 2007-Adana