Atlantis Kadar Kayıp

Deniz feneri gibi aydınlanırdı ruhum sen gelirken,
Cesurca dokunurdu gözlerin tenime,
Beyaz köpüklü dalgalardı kolların doyamadığım.
Kokuna defalarca sarılırdı kıyılarım.
Dermansız bir çığlıkken adın falezlerimde,
Sen Atlantis kadar kayıpsın derinliklerimde.

Nasıl özlüyorum nasıl bilemezsin;
Yalnızlık yerine seninle uyumayı
Ve dudaklarında bir tutam giz olup suya karışmayı.
Seni arıyorum en parlak deniz kabuğunda bile
Sanki varlığın içimde bir yerde saklı;
Sen hala Atlantis kadar kayıpsın derinliklerimde…