Pembe bir gülsün sen, hiç solma ömrünce,
Adın yankılansın, duyulsun her yerde
Her sabah değişik renkte aç, farklı kok her gece
Dünya durdukça, dilden dile dolaşıp dur böylece
*
Güle benzemek istemem, ne de kelebeğe,
İkisinin ömrü kısa, mahkumlar ölmeye.
Ben dertlerin kadınıyım, evimde köleyim.
Evlatlarım bilsin yeter, nasılım neyim.
*
16.10.2008
Vehbiye Yersel
Kayıt Tarihi : 28.11.2013 13:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!