Atışma Cemal Ve Sükûti Halim Benim

Aşık Cemal DİVÂNİ
Gürsel SÜKÛTİ
MUHABBETİ

Aşık Cemal DİVÂNİ
Uğra bir gönül haneme gör nice halim benim
Ok değmiş gamdan sineme kırıktır kolum benim
Ferhat görse üzülürdü Kerem görse ağlardı
Emrahı beşbine katlar gördüğüm zulüm benim

Gürsel SÜKÛTİ
Kaç mecnundan izler taşır geçtiğim çölüm benim
Damla olmuş ummanlara karışır selim benim
İzâhı mümkün değildir kelâmım eksik kalır
Kalbim tercüman olsa da âcizdir dilim benim

Aşık Cemal DİVÂNİ
Yarım asır geldi geçti geçirmişim çağımı
Azabınan eleminen doldurdu kucağımı
Dalımı çok yerden kırdı düşürdü yaprağımı
Çünkü hasret dağlarından sert esti yelim benim

Gürsel SÜKÛTİ
Hüzün dolu yıllarım var bunu bir ben bilirim
Gözlerime huzur gelse dertten nasip alırım
Yıkılası gurbetelde bir köşede kalırım
Hasretle kapım çalmasın zamansız ölüm benim

Aşık Cemal DİVÂNİ
Gönlüme dargın değilim talihimi suçladım
Daha çocuk çağlarında bağa fidan aşladım
Dizimde takat kalmadı yoruldum yavaşladım
Yaşım altmışa varmadan büküldü belim benim

Gürsel SÜKÛTİ
Belki bir imtihan idi çekilen bunca acı
Ana babadan ayrıldım nerede kardes bacı
Sızıladı yaralarım süren yoktur ilacı
Ne de uzun gurbet imiş çıktığım yolum benim

Aşık Cemal DİVÂNİ
Ben bu Cemal DİVÂNİ yi kaç defa kandırmışım
Hırçın denizin içinde lav ateş yandırmışım
Üç sene sekiz ay oldu ocağı söndürmüşmüşüm
Artık kimseyi ısıtmaz buz tutmuş külüm benim

Gürsel SÜKÛTİ
Ey SÜKÛTİ şükür eyle düşme yersiz telaşa
Kadere ne yazılmışsa muhakkak gelir başa
Bunca yıldır hizmet dedin emeğin gitmez boşa
Bilirim geri boş dönmez açtığım elim benim