Atışma Şiiri - Ali Tekmil

ekmeğimi haramiye yedirdin,
' bak bir sabi; değer bilmez ' dedirdin,
ne bağlardı bahçelerdi bitirdin,
ele güne muhtaç ettin yar beni.

yar diyerek şafağıma sarındım,
hüzne vurdum türkülerde barındım,
terin kudret ilacıydı arındım,
kıyı bilmez sele verdin yar beni.

beklerim de yar dilini beklerim,
bir sitemle zay ' olur emeklerim,
bir bakışa bin bir bahar yüklerim,
bir sözünle kabre koydun yar beni.

dosta gider hilesizdir sözümüz,
doğruluktur dürüstlüktür özümüz,
başka yare safi kül ' dür közümüz,
Anadolu can ' larına sor beni.

muhanneti ta beşikten bilirim,
' bir lokma ve bir hırka ' dan gelirim,
iki varsa bir ' in dosta veririm,
lakin yokluk ateşlere kor beni.

adım Ali insanlığa büründüm,
dilim döndü şiir ile göründüm,
dosttan aldım dost kokusu süründüm,
şer mecliste çar- çur etme yar beni.

Tekmili ' nin dile gelmez halleri,
göğsü kıştır gamdan eser yelleri,
zemheriye bekçi durmuş gülleri,
bir ötüşle yere serdin yar beni.

Ali Tekmil / 14. 10. 2006 (Katıldığım bir ' atışma' da interaktif olarak yazıldı.)