İntikam. Şiiri - Cengiz Esgin

Kelimelerdeki büyüyü bilemedim
Doğrularım dogmatik silemedim
Kimdi bana hayatı yanlış öğreten
Suyu bulandırıp yalan söyleten
İzm’lere kapıldım hayallerimi öldürdü
Bir nesli fırıldak yapıp döndürdü
Dolap beygiri gibi döndük
yanıyorsun dediler biz söndük
İçimizde sönen yaşama sevinci
Atatürkçü, Dinci ya da Leninci
ayıplarımızı örttük ara sıra
saniye sığmadı kaç asıra

Her şey görsel düşünmek ayıp
Hele ki kitap hepten kayıp
Ver İzm’i; aman vatan kurtulsun
Türk evladı İzm’ine göre yontulsun
Kurtuldu devlet, zevzekler yetişti
özgürlük ve ayak kokusu fetişti
Zamane devleri toplumunu ezdi
Ajanlar gurme görüntüsüyle gezdi
Alkışladık bizi sokacak yılanı
Koynumuza aldık böylesi çıyanı
Dokuz köyün muhtarını kışkışladık
Darbe anayasalarını alkışladık

Özgür beyne askıda idam çıktı
Demokrat boyunlar darağacı yıktı
Adam yetişmiyor değiliz farkında
Dürüstler ezilir yalakalık çarkında
Öğretilmiş çaresizlik ilk dersimiz
Delikanlı jargonunda pistir tersimiz
Düşünce yasak duyguların yeterli
Yemiyor kardeşim artık hayvan terli
Hayalsiz beyin sulanmış yaramaz işe
oyunun ismi atın intikamı kapalı gişe