Atın İntikamı (kıssa) Şiiri - Mehmet Şahan

(Değerli Hemşehrim Ayser Masmanacı Beşoğlu’nun paylaştığı hikâyeden doğan kıssa.)

Kör Emin’in lakabı koyundan eser kalmış,
Kırılmamış inadı, huyundan keser sanmış!

Yanaşıp arabaya ne zaman koşsa atı,
Öyle hırçın bakar ki sanki koska suratı!

Her zaman panik olur hep acele işi var,
Kırbacı ritim tutar tempoyla gidişi var!

Havada yankı yapar kırbacının sesleri,
Atın burnundan çıkar acının nefesleri!

Bu minvalde yılları devirirler birlikte,
Kat ederek yolları devinirler birlikte!

İlaç vakti gelince bağlara giderlerdi,
Bağa ilaç verince bereket güderlerdi!

Arabaya yükledi ilaç torbalarını,
Çıkınına ekledi kendi urbalarını!

Yine ata vurdukça buyruğunu savurdu,
Atın canı yandıkça kuyruğunu savurdu!

Henüz güneş doğmadan bağa erken girdiler,
Öğleye dek durmadan tek, tek ilaç verdiler!

Sağlam olur diyerek güvenmişti zincire,
Atı bağdan çözerek bağlamıştı incire!

Öğlen yemek yenildi uyku sardı bedeni,
Uykusuna yenildi, yere serdi bedeni!

İntikam ateşiyle bağrı yanmıştı atın,
Hesaplaşır kişiyle gayrı bulmuş fırsatın!

Bir hamlede kurtulur incirdeki bağından,
Sanki gücü tartılır zincirdeki dağından!

Yılların öfkesiyle üzerine çullanır,
Attığı tekmelerle kemikleri sallanır!

İşi yarım bırakmaz intikamı net alır,
Kör Emin’den geriye birkaç parça et kalır!

Pîr-i Fanî düşün ki; ağzın var dilin yoktur,
Hakk’ı vekil eyle/sen, deme ki elin yoktur!

(PÎR-İ FANÎ)
İSTANBUL