Atım Şiiri - Mehmet Kahraman 3

Bir atım vardı, beyaz, doru, kır bir de yağız
Biner dört nala, bazen rahmana koşardım
İçim coşardı, uçardım bulutlarla yarışırdım
Bir yağmur başlardı, coşardım

Gözlerime yağmur dolardı
Gözlerimi kapardım, atıma güvenirdim
Atım işini bilirdi beni uçururdu
Yarışırdım bulutlarla kuşlarla rüzgarlarla

Bir atım vardı, otlar arasında otlarken
Bazen sarılırdım, ağzını öperdim
Yorulmasın diye giderdim ot koparırdım
O eğilince ot koparmak için
Ben yorulurdum

Onunla konuşurdum
O beni anlardı, ben de onu
Bir atım vardı kır, doru, yağız
Severdim sevinirdim, şimdi yalnızım
Yapayalnız