Atilla Yükün Şiirleri - Şair Atilla Yükün

Değiştiremedim bir türlü kader çizgimi
Rüzgârlarda savrulan yapraklar gibi
Savruldum bu hayat yollarında
Yaşadım mutluluğu bir kelebeğin ömrü gibi
Bazen koza oldum bazen de uçtum

Takıldı kaldı gözlerim; bir an gözlerine
Uzakta durma artık bana bir yabancı gibi,
Seveceksin diye sana ömrümü verdim
Al sevgi doldur, kırma sende el gibi

Naz etmen bana yüzünden belli

Dur dinle yüreğinin sesini
Bildiğini okumayı bırak
Bazen rüzgâra bırak kendini
Bir bulut ol çık dağların üstüne
Yağ yağa bildiğin kadar yağmur, gözlerinde
Bazen uzaklaş, sonra yine dön kendine

Tükettiğinde son dostunu da,
Dostum,
Çok söz kalacak geriye söylemediğin
Her şey maddiyattı senin için
Maneviyatın ne önemi vardı
Dostların hep kardan adamdı

Varsın, gönlüme keder yaratsın
O tatlı gülüşün özlemim olsun
Varsın, gözyaşımdaki anılar
Bu gün acı duymasınlar
Dalsın yine uzaklara gözlerim…
Pişmanlık, denizi olsun yüreğim…

Hissettiğinde kendini yorgun ve bitkin
Sessiz bir gecenin, sualsiz kıvrımlarında
Öylesine daldığında, geçersin kendinden
Bir düşünce köpürür, coşar içinden
Yağmur ne durur, yağar hep yoğunlaşır
Bulut rengini değiştirir hep koyulaşır

Hiç geçmeyecek, hiç bitmeyecek sanıyorduk
O güzel günler seninle
Mevsimler hep bahardı, kış gelmezdi
Güneşler parlardı hep gözlerinde
Nasılda özlerdik ikimizde bir birimizi
Şimdi senden eser yok ki o yerlerde

Gecenin sessizliğinde
Ay ışığına gizlenmiş sevgiler
Bir türlü söyleyemedim
Gözlerimdeki saklı sevgimi
Yıldızlara söylerken nede çok sevdiğimi
Anlatamadım o güzel gözlerine senin

Hiçbir şey vaat etmedim
Hiçbir şey istememiştim
Her şeye kader diye boyun eğmiştim
Geleceği ben hiç çizmemiştim..
Hiçbir deniz dalgasız değilmiş
Gelecek ilkten sona doğru gidenmiş

İki yakası gibidir,
Bir gömleğin
mutluluk ve hüzün;
asla bir düğmede birleşmez,
Gülüşlerin ardında
saklı gözyaşları gibi...