Bu kalp atışlarımın son ritimleri,
Bedenim gelmesin ben gidiyorum.
Saçağımdan kan damlar ıslatır yüreğimi,
Canıma can vermek istiyorum.
İki ara bir dere beynamaz gibi,
Yokluğun mavi yürek, taşıyamadım.
Duyguların anlamı sen, yaşayamadım.
Şiir oldun dilimde, okuyamadım.
Hayalin var karşımda, dokunamadım.
Gittiğini hatırlattılar yine bana.
Can veren
Canları bağrında toplayan toprak
Hasretim, feryadım sanadır ancak.
Beyazlar içinde siyahına kavuşmak,
Ört üstünü kederlerimin!
Ezelden,ebede tüm dertlerimin.
Yaşamaksa bu isyandır varlığım
Ağlamaksa bu sensin kahrım
Titreyen gecelerse umudum
Gönlümden çoktan uçtun can kuşum
Güçsüzlüğünde yaşıyorsun gücünü
Öyle bir baktın ki zehir zemberek,
İçimdeki yangını görmezsin felek,
Bir göze hapsoldu kocaman yürek,
Renkler niçin sana bu kadar titrek.
Göz yaşlarım sana yetmiyor oğlum,
Sarı hüzünler yağdı saçlarına,
Koca dağı esir etti bir soluğuna,
Nefesi o kadar yakındı ki toprağa,
Gücenip küsen gözler bıraktı arkasında.
Hayatı sığdırmıştı kısık bakışlarına,
Meğer yokluğunmuş dipsiz karanlığım
Çöle düşmüş yağmur gibi yalnızım
Yağmur! Çölde değil yüreğimde yangınım
Kurudu göz yaşlarım mezar gibi yalnızım
Beyaz bembeyaz bir kefen içine
Merak ederdim, çikolata akan çeşmeyi
Çocuktum nereden bileyim hasreti
Çok ta özlemiyordum belki seni
Annem öyle ağlardı ki,
Dayanamaz öperdim gözlerini
Yağmur sesine karışırdı hıçkırıkların
Anlardım hasret düşerdi aklına
Gün batımında
Rüzgar usul usul öpünce saçlarını
Ankara dökerdi yapraklarını
Tan ağarırken bakardın gökyüzüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!