Atilla Köseoğlu 2 Şiirleri - Şair Atilla ...

Domates kokulu mısır tarlamda çocuk ruhum. Nehir kenarındaki su motorları, ıslanmış toprakla buluşmalarım. Sevincimi gölgesinde bıraktığım kavak ağaçları, yaklaşan traktör sesi ve bir kelimesi bin altın adam...

Gözlerimin rengine aldanma
Mavi değiller onlar
Kutup yıldızı gibi soğuk bakarlar
Sığdırsan da beni kalbine
Merhametin değse de saçlarıma
Gözlerim bir uçurum kenarında

Beytüşşebap deresi candan akardı,
Sevdaları alıp götürürdü benden.
Hikayesi derin derin yakardı,
Haber gelmezdi gittiği yerden.

Ne kadar özlemişim kendimi,

Anne demeyi,
Çok özledim anne.
Çare bulamıyorum ki,
Bu derde.
Kalbime değiyorsun,
Nasırlı ellerinle.

Çık artık ruhumdan, azad et beni
Öyle derinsin ki, bulamıyorum seni
Hayaline değmesin gözlerim
Gün batımı saçlarını özledim.
Bir sıcak bakışın esiri gönlüm.
Ben senin için kaç kere öldüm.

bazen öyle sancı düşer ki içine
akıl bile bağlamaz seni
kaldırımlara karışır gözlerinin feri
tutamaz seni bir bebeğin masum elleri
sessizliği çağırır zalim kader
ve cümleler sukuta geçer

Gidiyorum
Çocukluğumdan kalma gazoz kapaklarıyla
Gözyaşlarım yok ilk defa
Ankara'nın rüzgarı iyi geliyor aslında
Aklımda sen varsın
Düşünüyorum sesini

Gerçekten kaçarken, hayal umuttu.
Hislerim kuştu, everestlerde uçtu.
Hakikat, içimde dipsiz bir luttu.
Derinlere daldıkça çığlığım sustu.

Duygular, sel gibi gelip geçse de,

Bu kalp atışlarımın son ritimleri,
Bedenim gelmesin ben gidiyorum.
Saçağımdan kan damlar ıslatır yüreğimi,
Canıma can vermek istiyorum.

İki ara bir dere beynamaz gibi,

Çanakkale mahşeri Türklüğün yüz akıydı.
Mehmetçik can verirken, peygamber yanındaydı.
Toprağını yücelten şehidimin kanıydı.
Çanakkale tarihin emsalsiz destanıydı.

Kimdi Seyit Onbaşıya o gücü veren.