Çokşey kalmadı eskilerden
Bir çocukluktan hatıra paslı cami çeşmeleri
Birde köşedeki kokoreççi kömür kokan
Biraz büyüyünce öğrendik tabii sırrını o tezgahın
Birkaç kağıt parçası atilla ilhanlarla yakıyordu kömürünü
Ufak bir şey daha öğrendik
Sadakatin sakatattan gelmediğini
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta