Atilla İlham Şiiri - Reyhan Demirci

Akıl tutmaz kalem yazmaz
Bir bilsem anlatmasını
anlardın …
Anlardın sen… Sen anlardın sen
Hepsini okudum uzun uzun
Tekrar tekrar yazdıklarının
Ne iyisi ne kötüsü seçmedim
Ucundan tut Yalnız yaşanmıyor kelimelerin.
Bi adım öncesi yokluğun
Bi sayfa sonrası sen
Nasıl anlatılamaz ki sensizlik
Senin yanındayken sen.
Hangimizden sorulur 'kavgam'
Zaman nerede durur
Onu hiç yazmadın.
Bu sefer dinlemem seni
Onları hiç dinlemedim, seni şimdi.
Bıraksınlar beni.
Elimi kolumu bacağımı kırsınlar
ama bıraksınlar.
Kapını çalıp kaçsınlar
Bıraksınlar beni …
Sen evde olma
Gidesin tutsun
Bıraksınlar beni
Gülüşün donsun kımıldayan bişeylere
Hadi sen de söyle
Senin YERİNE
Yavrum senin neyine
Yavrum senin neyine
Sık yumruğunu kaldır burnunu
Öylece kal
Çuval gibi dökülsün gövdem
kısrak gibi tozu dumana katsın
Söndür ciğerlerimi
Dizilsin boğazıma küsüp kalayım sofrada.
Tut içinde kopmasın yüreğin,
Gözlerin açılsın açılsın
İt içeri* kapat kapısını
Boğazına takılsın 'Aslan Heykelleri'
Vurulmuş gibi bükülsün dizlerin
çök yanıma
Ağzın kamaşsın mürekkebime
Uçurtma kuyruğu saçların sallansın
Anlarsın o zaman bağladığım ipliği
Uçmayan serçeme
Eğil dudaklarıma
Oku, hatırla verdiğin sözleri.
Tutup getirdim bak eksiğine noksanına
Bu kadar sevmeseydim seni
Onlar da bunu görmeseydi
Yazık olurdu bu kadar sustuğuma.
Kımıldarsam korkarlar
Öldü sanıp kapına bıraksınlar.
Onlar tanırlar beni,
Yakıştıramazlar yine de
Ama,
Ölmeden bırakmam ellerini
Ölürken de elbet başımda okuyan çıkar
Birkaç DizeMİ