Atilla Destanı Şiiri - Gürkan Aykut

Gurur dolu yüreklerde şahlanır Hun atları,
Sınır tanımaz kahraman, hüküm süren akınları.
Tuna’nın sularına gömüldü sırlarla yüklü mezarı,
Ölümü bile destan kıldı, adını yazdı asr-ı.

Koca başlı, çukur gözlü, ateş gibi bakışlı,
Kılıcı yıldırım gibi, sesi gök gürültülü, alkışlı.
Türk’ün namını taşıdı, korku saldı dünyaya,
Rome’nin zincirlerini kırdı, söktü sarsılmaz payı.

Tarihler onu Tanrının Kırbacı diye andı,
Bayrağını göklerde dalgalandıran ulus, onunla yandı.
Milletine umut, düşmanına gölgeydi Attila,
Derin bir nefes gibi eser, şanlı bir türküydü daima.

Ak tolgalı yiğitlerin peşinden yürürken,
Her adımında bir medeniyet silkindi, geriledi.
Batı’dan Doğu’ya kadar atlarıyla hızla sürerken,
Hun’un kudretiyle titretti kaleleri, devleti.

Ellere haraç ödetti, zenginlikleri dize getirdi,
İmparatorlar çaresiz, onun önünde eğildi.
Heybetli çadırında soylu erler yemeğe oturdu,
Fakat Attila, tahta kapta sade etle yetindi.

Ey Türk’ün ölümsüz gururu, yüce kahraman,
Yüreğimizde kor gibi büyüyen bir ateşsin sen.
Tarihin en keskin kılıcı, zaferle çarpan heyecan,
Adın geçince damarlarımızda coşar övünçten.

Kanımızda akarsın, fikirlerimizi yüceltirsin,
Zincirleri parçalar, ruhumuzu göklere yükseltirsin.
Ey Attila! Ulu destanın, yüce bayrağın sarsılmaz,
Sonsuza dek dillere destan, gönüllerde unutulmaz!