Atila Günal Şiirleri - Şair Atila Günal

Yalnızlık bencilliktir
Paylaşan;
Zaten yalnız değildir

Bu aşkın tuzu fazla kaçmış
İçimize şelaleler aksa sönmez bu yangın
Ellerini ver ellerime
Gözlerin değsin gözlerime
Dudaklarımızı kenetleyip
Dillerimiz raks etsin ağzımızda

Öff..
Ne kadar kibirli...
Ne kadar da kendini beğenmiş şeysin sen öyle...
Yanına kimseyi yaklaştırmıyorsun...
Ama Dünya sana da kalmaz...
Bilesin...

Akşam...
Tanrıyla sohbetteydim
Bana yaratmayı öğretti
Seni yarattım önce
Ama tuzun eksik
Acın fazla kaçmış...

Bana seni anlatma
Ben sendeki seni
Bendeki gibi seviyorum

Bana beni anlatma
Bendesin diye

En uzak yıldızımken gecelerime
En parlak güneşim oldun
En kalabalık yalnızlıklarımın
En kalabalık yoldaşıyken gittin
Yollarını beklerken umutsuzca
Gözlerim seni arıyor hala

Adını en yaşlı ağaçlara kazıdım
En güzel martının kanadına
En güzel bulutlara
En uzak yıldızlara yazdım
Günüme yazdım
Geceme yazdım

Mutluluktan ölmek istemezdim
Ölmek de istemem şimdi
Mutluluk benimle gelecekse

Yetmez mi artık gönül
Bu kaçıncı yarım kalan sevda
Bu kaçıncı isyanım sana
Daldan dala konmaların bitmedi mi daha
Kaçıncı erteleyiş bu
Kaçıncı bekleyiş baharı

Dur,
Sorma nasıl bildiklerini
Söylemesinler ne olur!
Ben duydum...
Siz sağolun...