Atıf Yolcu Şiirleri - Şair Atıf Yolcu

Ağlar durur gönül, gözde yaş ile
Ağlayarak sana varmak isterim
Hasretin tutuşturduğu kor ile
Eşiğine yüzümü sürmek isterim

Kavuşmak, kavuşmaktır isteğim

Seni karşımda gördüm tutuldu ağzım dilim
Bir nazar ettin bana tutmaz oldu ellerim
Kucağımda topladım bahçemdeki güllerin
Şu garip biçareyi severmisin sevgilim

O kara gözlerinde aşkı sevdayı gördüm

istanbulum fatihim
sen ne güzelsin,
sen ne şirinsin,
sen nazlı bir çiçeksin.

istanbulum fatihim

Bülbülüm, bilirim seni
Aşıksın güle

Seher vakti hak hak dersin
Feryadın boşuna değil
Aşkınla bu canı yak dersin

Ne ağlarsın küçüğüm, gurbet ellerde
Yokmudur kimin kimsen evin nerede
Bu küçük yaşta sürünürsen yerlerde
Hayatta muaffak olamazsınki

Bak üşütür sonra olursun hasta

Dağdaki su aşağı doğru akıyor
Hışırtısı bile hasret kokuyor
Deryası için toz toprak yalıyor
Akıntıya kapılan kum olamadımki

Bakıyorum Bahçelere bağlara

Gök aynı gök, güneş hep aynı
Deniz aynı deniz, Ay hep aynı
Değişen ademoğlu takvim misali
Dağ aynı dağ, yağmur hep aynı

Dünya ardından durmaz koşarsın

Bir tatlı söz.....
Sanki ateş üstün de,
Olmuş köz
Alfabedenmi kaldırılmış
Yokmu böyle bir söz
Yalanda olsa söyle bir tatlı söz

Bilirim gençliği, geçti ömrümün
Yaprağa elveda, dala elveda
Sararmış yaprağı kaldı gülümün
Genliğe elveda, düşe elveda

Ömür törpülendi, yel aldı gitti

İnsanların ve cinlerin taati
Cismani ve ruhani alamde bulunanların ibadetleri,
senin ihtiyaçsızlığın,
sonsuz kudretin yanında beyhude bir sedadır.

Her nekadar cürüm ve isyanımızın sonu yok isede