Atıf'ım Şiiri - Mustafa Han

Konya'ya gelince senle tanıştım,
Tam kafamın dengi idin Atıf'ım.
Burayı seninle sevdim alıştım,
Pek vakitsiz gidiverdin Atıf'ım.

Konya senin ile daha güzeldi,
Seninle camia daha özeldi,
Sen gidince bizim kitle çözüldü,
Ayrı telden çalar olduk Atıf'ım.

Seninle beraber duramazmıydık,
Birlikte eğlenip gülemezmiydik,
Konya'da yaşlanıp ölemezmiydik,
Sensiz bura tat vermiyor Atıf'ım.

Anladım gidenler dönmüyor geri,
Bir ben gidemedim sıladan beri,
Halimi anladın bundan ötürü,
Çilem burda dolacakmış Atıf'ım.

Gittin de ne oldu beni bıraktın,
Ben senin elinde zaten çıraktım,
Resmine facebook tan şöyle bir baktım,
İçim doldu özlemişim Atıf'ım.

Sen beni düşünme, sorma, arama,
Gitmekle tuz bastın zaten yarama,
Tam döşüme yani... aha... burama,
Sapladın hançeri gittin Atıf'ım.
Sen benim gözümde bittin Atıf'ım.