Atıf-20-Adalılara Şiiri - Vedat Koparan

Hey koca Beyazıt meydanı
Kaç kez ağladın etin kemiğe batışında
Kaç kez gördüm ölümlerde ölümümü
Kaç kez kan revan morlar içinde
İlk kez kırılmadım ben ilk kırıldım düştüm
Sen asfaltlarını istediğin kadar değiş

Tarihe düştüm yirmilerin izinden
Yetmiş sıcağın da kozasından çıktı kelebek
Tomurcuk patladı Demircioğlu Vedat’ım ben

İlk cenin ilk gün ışığıyım koca çınar hala orada benimle
Yaprağında sevgim rüzgarda titreyişin silinmedi kan izim
Gelip geçenleri gördükçe yüzünüz benim yüzüm

Bakın ağlamıyorum karaları da bağlamıyorum
Gün açıp her güneş vurduğunda
Görüyorum kendi yüzümde yüzlerinizi
Unutsanız bile ben unutmadım sizleri
Solmasın diye mavi gülüşleriniz
İlk ışıklarla kaldırıyorum tarihin kepenklerini

Bu tarih bizim tarihimiz
Ardımızdan niceleri geldi halada gelecekler
Bilinsin ki gündüzü katleden gecelerin sahipleri
Bu zulüm bu talan bunca yalan sürdükçe
Gündüze sahip çıkmanın da haklı gereği var..

- “ Gün bizim Güneş Bizim
Göğsümüzde Yanan Ateş Bizim-“**

not: sadece iki dize alıntıdır
* Nazım Hikmet Ran
** Sezen Aksu Şarkısından

28.04.2004 (05:24)