Ne Üsküdar
Ne Ümraniye
Atı alan “Taş Duvarlara” tosladı,
Zaten son duraktı “Fıstık Ağacı!”
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
'Almak' alandan gelir.
Yer ve yerden kendini alan alandır.
Atı alan yer ile atı bir alan.
Ve dünya kavuşur.
Alan hak ile alınır yoksa haksız kalınır.
Biri dolu gitmez ama sen boş gidersin.
Sen oyalanırsın seninle oyalanılır.
Devrim gerçekleştiremezsen darbeyle kalırsın.
Tebrikler şiirle gönlümüzü alan Mustafa Bay'a.
Şiiriniz, nostaljiyle harmanlanmış toplumsal bir bellek çalışması gibi. "Atı Alan" başlığı bile tek başına çok şey söylüyor: hem ironi hem de tarihsel bir gönderme barındırıyor.
Şiirinizin dili ve imgeleri, İstanbul'un belli semtleri üzerinden geçmişe duyulan özlemi, değişen sosyolojik yapıyı ve bireyin bu dönüşüm karşısındaki hayal kırıklığını ifade ediyor.
İlgiyle kendisini okutturan ve su gibi akan anlamlı dizeler...
Kutlarım Üstadım
Nice şiirlerinize
En içten selam ve saygılarımla.
Evet ÜSTADIM
Köroğlu’nun satın aldığı atı
Sal ile sallana-sallana
Üsküdar’a geçirmesiyle başlayan
mazinin; sütunları üzerine kurulu
gençliğin, neş’eli cıvıltılarını barındıran
mekânlarına, şimdi gayp da kalmış ve
zihinlere takılmış istikbali ayakta
beklemekte ve hatıralar hatıraları
alkışlamaktadır. (HARİKAYDI)
TEBRİKLERİMİ SUNUYORUM
SAYIN MUSTAFA BAY
Ne çok bekliyor insan anlaşılmayı, bazı sanat kültür ister, yaş ister, ilgilenilmiş disiplinlerarasılık ister, bazısı şairi tanımayı ister, bazısı şairin kendine yüksek sesle okumasını ister. Bazısı da ter gibidir, dert gibidir, nakite sıkışmış uzak akraba gibidir. Arşivlenmeyip yansa kimseden umur istemez.
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta