Ne Üsküdar
Ne Ümraniye
Atı alan “Taş Duvarlara” tosladı,
Zaten son duraktı “Fıstık Ağacı!”
Ne Üsküdar
Ne Ümraniye
Atı alan “Taş Duvarlara” tosladı,
Zaten son duraktı “Fıstık Ağacı!”
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Şu anda buradasınız:Atı Alan! Şiiri - Yorumlar
22 Eylül 2025 Pazartesi - 16:19:09
Eylüller tekerrür ediyor
Saklı ceviz ağacı gölgesinde
Hatırlanır elbet devrimin ince yolu
Vapurlar tereddüt etmeden geçer kışlaların önünden ...
Gidenler döner maziden
Saygıyla Hocam
Mustafa Bey
Şiirinizi candan Tebrik Ederim
Selamlar
Uzun zaman oldu yoktum.
Yüreğinize sağlık üstadım..Ata'nın sonsuza yolculuğundan itibaren ne hızlı atlar türedi,ne Üsküdar bıraktı ne Türkiye..
Şiirler asılıydı limon ağacının dallarında, zamansız bir don vurdu mevsim oysa bahardı… şiirler düştüler…
Harika ve anlamlı bir şiir OKUdum kutluyorum değerli hocam
Saygılar sunarım
Onca yılların şahidi ceviz ağacı, gölgesinden devrimci ruhlar gitti gideli ileri bakmak ve ilerlemek hayal oldu bu kısır zaman da. Oysa ki farklı fikirler ilerleme ve çağdaşlığın lokomotifi değil miydi? Gülhane mahzun lokomotif bozuk, bize de hayali kaldı eski günlerin.
Selam tebrik ve saygılarımla.
İstanbul motifleriyle süslenmiş bir istanbul şiiri, maziden bu güne çok ironik bir yolculuk.
İstanbul deyince şiirler bir başka akıyor insanın ruh dünyasına.
Şiir çok özel ve harika bir gezintiyle ılık bir istanbulu resmetti ruhumuzda.
Tebrik ederim şair.
Atı geri geri sürerek Üsküdar geçildi gericilik ile.
Asker gitti sivil darbe geldi.
Hemde istibdat huylusu, Haliç çürümüşü ile
Neyse ki Anadolu ve iki yakası bir türlü bir araya gekmeyen İstanbul'un güçlü Türk kadim kodu dipdiri yaşıyor.
Türk çağı devinim içinde kaynıyor demir kan asil huyu ile deresinin içinde.
Ağır başlı sakin us dolu duyuncu ile.
Çocukluğum gelir aklıma on yaşım yaklaşma vururum diyen bizim askerimizin bizim silahınımız bize doğduktan ihanet.
Bu silahın arkasında kim var bulup hesap soracağım değişim gelir içimde hala o soru yaşım hala on elli beş yıl oldu büyüyemedim.
Çocukluğum gençliğim büyüklüğüm içimde ukte olarak mı kalacaktı.
Kalmadı yürekli bir şekilde devrime gidiyor ulu umudum ulusum. Mutluyum
Saygılarımla değerli öğretmenim bam telime dokundu yine her satır.
'Almak' alandan gelir.
Yer ve yerden kendini alan alandır.
Atı alan yer ile atı bir alan.
Ve dünya kavuşur.
Alan hak ile alınır yoksa haksız kalınır.
Biri dolu gitmez ama sen boş gidersin.
Sen oyalanırsın seninle oyalanılır.
Devrim gerçekleştiremezsen darbeyle kalırsın.
Tebrikler şiirle gönlümüzü alan Mustafa Bay'a.
Şiiriniz, nostaljiyle harmanlanmış toplumsal bir bellek çalışması gibi. "Atı Alan" başlığı bile tek başına çok şey söylüyor: hem ironi hem de tarihsel bir gönderme barındırıyor.
Şiirinizin dili ve imgeleri, İstanbul'un belli semtleri üzerinden geçmişe duyulan özlemi, değişen sosyolojik yapıyı ve bireyin bu dönüşüm karşısındaki hayal kırıklığını ifade ediyor.
İlgiyle kendisini okutturan ve su gibi akan anlamlı dizeler...
Kutlarım Üstadım
Nice şiirlerinize
En içten selam ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta