Ateşten Kalp Şiiri - Ömer İskenderoğlu

Hırsımı eritmeye yanardağlar yetmez,
Bu evrenin sıcaklık anlayışı yetmez
Güneşler, yıldızlar, Gordon ateşleri yetmez
Bir yandım mı ben, kor olurum hiçbir şey değemez

İçimde birdir dışımda,
Katıdır aşkımda sevdamda,
Serttir yollarım, adım atmak için cesur olmak lazım
Yüksektir duvarlarım, parçalanır her çarpan.
Bozkırdır ağaçsız bitki örtüm,
Buyum ben buyum.

Sevgimde doludur nefretimde,
ilgimde çoktur ilgizilizliğimde
kıskançlığımda çoktur benim.

Ne koyduysam bana döndü ucu
Ne istediysem vadeye yayıldı hepsi
İnanmadın, inanamadın,
Kelimeler cümleler yetin şimdi sizde bana
Anlatın derdimi bu hiçbir şeyi göremeyen anlayamayan insana.

Ne kadarda gururmuş ya bu sendeki
her şeyden fazla,
bir sende var gurur sanki
benden başka,
olmuyor işte olmadı sevda.
Haksızlıklar haksızlıklar sizde susun artık kemirmeyin daha fazla,
Gidenlerle gidin kalmayın daha fazla.

Sen iyisi mi al benden sana kalanları topla yaptıklarımla,
Çarp yapmadıklarımla, ekle hatalarımı ve kes olabildiğine bir fatura.
Üstüne de ne istersen onu ekle,
Yazacağın en büyük değer bile karşılamaz kayıplarını,
Telafi bile edemez en basit yıkıntılarımı.
Gidişten başka bildiğin bir şey yok,
Benimde yapabilecek başka bir şeyim yok.
Şimdi o zaman herkese ayrı çalsın sazlar.
Nasıl mutlu oluyorsan öyle yaşanır hayat,
Belli ki sana verebilecek mutluluğumun sınırları bu kadarmış heyhat.

Yaptığın her davranışta kırdığın kalbimin sitemleri var
Böyle çekip gittin ya dönmüşsün dönmemişsin ne önemi var.
Sevgiden aşktan nefret ettirdin aramışsın sormuşsun ne değeri var.
Oysa sana bugüne kadar her anında dediğim tek kelimeydi yar.

Bir parçam bir parçam kopmayı biliyorsun şimdide geldiğin gibi gidiyorsun.