Ateşten Gömlek Şiiri - Ahmet Ergin

Aşka düşen garibanın gözyaşları sel olur
Akar gider bir deryaya gözyaşım sicim benim
Eli darda gönlü gamda cümle dostlar el olur
Aldıran yok feryadıma, hüzün ilâcım benim

Geçmez aylar, bitmez günler, saatleri yıl olur
Dünyaya tamah edenler nice kula kul olur
Doğruyu söylemek, acı başıma bir hal olur
Daima Hakkı söylersem biter mi acım benim

Gönül coşar, dil şenlenir, âşık gamda demlenir
Bir güzele gönül versem, dile düşer mimlenir
Yağmur yağar, yer sulanır, çimen çiçek ünlenir
Ben kaldım deryada susuz yanıyor içim benim

Belki derman bulam derde, o yar çekmezse perde
Ellerim tetikte benim, gönül gözüm siperde
Bu nasıl deryadır Yarap, hal bırakmadı serde
Ondan gayrı nerde varsa güzeller bacım benim

Huda yardım ede bize, deryada düştüm köze
İflâh olmam gayri, daha bakamazsam göz göze
Çok dil döktüm, çok yalvardım bir son vermedi naza
Gönül ferman dinlemiyor, yetmiyor gücüm benim

Ey pir ahmet ne hâldasın tutunacak dalın yok
Yanıyorsun, sönmüyorsun, dayanacak halın yok
Kul ne anlar senin sevdan dertten başka malın yok
Vakarın gayet yücedir senin muhtacın benim
Aşkın ateşten gömlektir, hem başta tacım benim