Ateşten Gömlek

Yine dün akşam,
Yıllardan sonra,
Eski günlerdeki gibi,
Gelip girmiştin rüyalarıma.
Beyaz da bir yakışmıştı ki,
Hiç sorma...
Özledim seni demedin,
İstemezdim de söylemeni.
"Nasılsın" diye sorsaydın hiç olmazsa,
Mutluluğumu anlatırdım sana.
Gittiğin günden beri,
Değişiverdi kaderim belki de,
Şimdi inanılmaz derecede mutluyum.
Bir sevdiğim var,
Senden daha çok seviyor beni,
Hem de insanca.
Acıyorum şimdi,
Senin için harcadığım yıllara.
İlk senin için gözyaşı dökmüştüm,
İlk kez seni almıştım rüyalarıma.
Ve yine dün akşam sen vardın,
Yüzyıllar sürecek hayatımda,
Son defa...
Neden diye sorma,
Sen çoktan hak ettin bunu.
Ne seni düşüneceğim bundan sonra,
Ne de kahrettiğin gecelerimi.
Her şey geride kaldı.
Uçup gitti bir kuşun kanadında.
Sesini sildim kulağımdan,
Sildim kalbimden sevgini.
Sen girmeyesin rüyalarıma diye,
Uykusuz da geçirmiyorum artık geceleri.
Baktığım her yerde izin durmuyor.
Öylesine mutluyum ki,
Çoğu günler aklıma,
İsmin bile düşmüyor.
Artık gözyaşı uzaklaştı yanımdan,
Tarihin derinliklerinde bir sayfa oldun artık.
Sensizlik ölmek değilmiş meğerse,
Yeniden başlamakmış hayata,
Sıfırdan...
Şimdi zirvedeyim,
Çok şükür sen yoksun yanımda.
Sevgin bir zehir gibi,
Dolaşmıyor artık kanımda.
Hatta hayalini bile gömüp maziye,
Artık almıyorum yanıma.
Sana ilk defa bu kadar,
Acı konuşuyorum belki de.
Bundan da çok mutluyum.
Söyleyememiştim yıllarca,
Dökememiştim içimdeki kini.
İyi ki girdin dün gece rüyama,
Sayıverdim sana bir kalemde,
Ağzıma gelen her şeyi.
Şimdi çık git artık,
Artık sildim ben,
Sildim her şeyi.
Çıkarıp attım üzerimden,
Yanlışlıkla giydiğim,
Ateşten gömleği.