Ateşten Gömlek Şiiri - Özdemir Aydın 2

Bugün de bir başkayım.
Sensizliğin, güneşsiz ve kurşuni sabahında.
Özlemin avaz avaz,
Çatallaşmış nefesimde.
Yüreğime sabır giydiriyorum,
Yolumun sonsuzluğunda.

Sırrı çözülmemiş kızıl şafak beyaza dönerken,
Gökmaviyi çizen şimşekler,
Bir name daha dolanmış simsiyah bulutlara.
Kırlangıç rengine dönerken gökyüzü,
Bir tek sen varsın sakalımda,
Kurşun yemiş satırlarımda.
Adını sitem koymuşum,
Yüreğimin narında.
Bu aşkın şerbeti bulaşırken dudaklarına,
Mahşeri kalabalığın içinde bir tek senmişsin,
Buharlaşırken soğuk nefesimde.

Seni benden saklarken bu şehir,
Katil vacip bedenimi, polis karakollarında,
Demir parmaklıklar ardında ateş verip yakıyorum.
Gün görmemiş mühürlü hayallerimi,
Yürüdüğüm bu şehrin sokaklarında,
Sensizliğin acılarını topluyorum,
Avuç avuç Göğüs kafesime gömüyorum.
Şiir bulaşmış gözyaşlarımı buluyorum,
Elini öptüğüm duvar dibinde.
Kokunu giydiriyorum,
Ateşten gömlek,
Asi ruhuma.