Ateşten Şiiri - Kaan Karaduman

Mutlu olan herkes el kaldırsın, otur evladım “0”.
Ayakta uyuduğumu hissettim, neyse zamanında ayakta uyutulmuştum tecrübeliyim o yüzden..
Tecrübeler gün geçtikçe büyütüyor diye düşünüyorum beni, ama ben her gece uyuyorum ki büyüyeyim diye, her uykuya daldığımda gördüğüm rüyalarla daha çok çocuk kalıyorum...
Yok, yok büyüdüm ben, nereden mi biliyorum; Büyüdüğümü beklediğim mucizeler gerçekleşmediğinde anladım..
Evet, evet bunu anladım ve uygulamaya geçirdim bile ben.
İnsani duygularımı bastırdım, mantıklı olanı uygulamaya soktum canımı yaksa da.
İlk başlarda kayboldum içerilerinde sonralarda çıkışları bulmaya başladım, kestirmeleri keşfettim şimdi ilk seferde hiç yanılma payı olmadan, çok uzamadan kesip atıyorum.
Can yakıyor belki ama bu dünyanın kanunları, kuralları var çürük elmalar her zaman çöpe atılır, istisnalar olmadan..
Bak yine ateşim yükseliyor, hastayım o yüzden.
Biliyorum sana söylemedim üzülürsün diye düşündüm, pardon sandım.
Ben hep sandım, yanıldım, yanılsamalar geçmiyor ama mantık sanki orada işlemiyor takılıyor.
Ya da işime gelmiyor sanki!
Evet, evet işime gelmiyor, böylede kıvrak bir herifim işte, işime gelene hey hey, gelmeyince de bay bay.

Hasta, husta, astalavista bebek.

SAYGILARIMLA…
10/08/2011 02:55 (Ateşten)

(*Hasta la Vista İspanyolca görüşürüz anlamındadır.)