Ateşteki Gül Şiiri - Saffet Çakır

Mücadelesi bu, ateşle gülün
İbrahim’in kızı oluver gitsin.
Uzaktan gelir feryadı bülbülün
Buğulu camları siliver gitsin.

Bu aklımı yüreğinde düşürdüm
Yüreğimi ateşinde pişirdim.
Saki misali sana su taşırdım,
Sen de bu ateşe dalıver gitsin.

Ey dağlardan kopan ateşte gülüm
Seninle birlikte hikaye ölüm
Senin ellerinde yanıp ta sönüm
İstersen bir taşa çalıver gitsin.

Senin ocağın bir zemzem ocağı
İlminden içtiler köşe, bucağı
Ayağan dolaşan kuru yaprağı
Asi bir rüzgara salıver gitsin.

Seni çağırmayı becermesem de
Gelde hüküm sür bu gönül ülkemde
Saplan yüreğime yeşer bahçemde
Kalbimin sultanı kalıver gitsin

Bir çeşme başında bozdun fendimi
Asi mavi gibi yıktın bendimi
Saçının teline astım kendimi
Alttan iskemleyi alıver gitsin.

Aradan geçen yılları sayarsan
Solgun resmimi kenara koyarsan
Bir gün elbet öldüğümü duyarsan
Gelip cenazemi kılıver gitsin.