Ateşteki Çılgın Korlar Gibi

Aklımdan geçen şiirimi bir türlü yazamadım gitti
Ne tutkunu olduğum gözlerini anlattım, ne sımsıcak ellerini
Yoluna ömrünü serdikçe Kafdağı’nda zincirlenmiş Şehzade’ni
Delişmen şairinin çektiklerini bir türlü çözemedim gitti

Yıllar kurşun menzilindeler gibi çok çabuk akıp gidiyor
Sayısız anılarımızı gizleyen mevsimler birbirini iteliyor
Gök mavisine yakışan beyaz bulutlar aniden grileşmiş şimdi
Neden, nasıl oldu ki desem de bir türlü sezemedim gitti

Bütün şarkılar sarsıyor varlı varsız saatlerimde âşık kalbimi
Kapılara takılıyor gözüm, acaba çıkıp gelen sevdiğim mi diye
Bülbülünü bekleyen gül dalına astım hiç sönmeyen ümitlerimi
Resmimizi dolunayın aydınlık yüzüne bir türlü çizemedim gitti

Ah aklımdan neler neler geçiyor sevdiğim, neler geçiyor
Kalbimde yatağına sığmaz nehirler, nice çavlanlar açıyor
Hür ufuklarda göçmen kuşlar gibi diyar diyar seninle
Çat kapı el ele tutuşup bir türlü gezemedim gitti

Bu akşam, gam yükünü yüklenmişim yine sevdiğim
Gri bulutlar bağladı umuttan başka renk bilmez gözlerimi
Uzanıp giden okyanusların, ufku tutan mor dağların
Korkuluktan farksız tuzaklarını bir türlü bozamadım gitti

Yok yok aldanmışım, şimdi kalbim yerinde duramıyor
Nefes nefese rüzgârla bir gelen kokunu içtim yudum yudum
Nemlenen gözlerindeki incileri yol yol bırakma sakın, e mi
Ateşteki çılgın korlar gibi kalbine bağlandığım umudum!
27 Ağustos 2008