Ateşte Pişen Aşklar Şiiri - Hamit Atay

Ateşte pişen aşklar

Ne kolay başlar, ne çabuk biter…
Kül olmayı göze alır yürek,
Yanmadan sevda nedir bilmez.
Ben seni sevdim…
Bir közün üzerinde çıplak ayakla yürür gibi,
Her adımda biraz daha yanarak,
Ama her adımda sana biraz daha vararak…
Geceler şahidim oldu,
İçime attığım her sessiz haykırışta
Biraz daha eridim.
Ama senin için değil…
Seninle yeniden şekillenmek içindi bu eriyiş.
Çünkü gerçek aşk,
Yıkmaz, yakar…
Ama külünden yeniden doğurur insanı.
Göz göze bakmak yetmez,
Yürek yüreğe durmak gerek.
Dokunmak değil sadece mesele,
Bir bakışla sarılmak,
Bir susuşta birbirini duymaktır mesele.
Ateşte pişen aşklar
Sabırla demlenir,
Birlikte ağlanır,
Birlikte susulur…
Ve ancak birlikte varılır sonsuza.
Bir gün gelir,
Ne gençliğin kalır, ne güzelliğin,
Ama yanmışsan onunla beraber,
El ele yürürsün küllere inat —
Ve bilirsin,
Bu yangın bitecekse,
Ancak cennette dinlenir iki yorgun kalp…
Şiir Hamit Atay..06.01.1984