Ateşte Islanmayan Gözyaşım

şikayet edemem şimşeği gökyüzüne
elimde tuttuğum kandilimle
sessizlik yeni doğarken şafak erguvanıyla
bir yalaz gelinliğiyle caddelerde
göz kırpıyor şuh fayanslara
süngüt direncinde ilerlerken
ruhumun kisvesi sandığında uzanmış
melal gurbetine ağlıyor
kalemime neşter tebessümü,sedye görünüyor
visal tabutum taşınmıyor ellerde
bir hicran kükrüyor başak sıcağında
direngen kalabalık cirit oynuyor
içime bir nefti hüzme damlamada
bülbül serinliği hissediyorum
ardiyeye döktüğüm süprüntüleri
topluyorum tekrar ayak uçlarıma
onlarla yürüyorum akşama dek
batmayan güneşin karanlığında
geceme tutunuyorum sicim dostumla
baykuşlar kovuyor gümrah hırsızı
tıkırtısını hissetmeden
çuvaldız rüyasına bel bağlamadan
tutunmuşum hasretime hareket etmeden
günler rind elbiselerini eskitirken
kırbam boş olamazdı sıcağımda
ısınmıştım artık gözyaşlarımla
bir kulaçtı benim için her adımım
ummanına baş koyduğum varlık ey..!

Gürsel ÇOPUR