*Ateşsin Baba* Şiiri - Mehmet Olcay

Senelere inat, gözlerin düştü aklıma
Ellerin dokundu omzuma
Çarpıp çıkılan kapılar silemedi
Sözlerine sığan öfkeleri
Oysa!
Oysa üzerime titrerdin baba
Arsız bir inat uğruna
Anıların dakikalarını kaçırdık boşa

Dönmek zor değil
Dönerim de, ne dersin gözlerime?
Ne dersin kayıp senelere?
Duydum!
Hastalığa yenik düşmüş damarların
Yastığa mahkûm olmuş yanakların
Nasıl gelmem yanına

Yollar, kırıkları hatırlattı bana
İçimdeki üzgüleri sızlattı
Giderken ağlayan kaldırımlar
Dönerken gururu darağacına astı

Özledim seni baba
Kızmalarını, bağırmalarını
Nadiren öperken batan sakallarını
İçimi ısıtmak için
Gözlerini attığın sobaları
Özledim baba, özledim sarılmalarını

Hastalandığımda
Sabahı sabah ederdin başucumda
Ben ne yapayım baba?
Gücüm yetmez ince hastalığa
Yetmez Azrail’in dokunuşuna

Hani ateştin umutlarıma
Sevgi verirdin buruk yağmurlara
Baba, yine tut ellerimi
Tut kaldır
Düşmesin umutlarım toprağa

Yaşarken sevgiyi doruklarında
Sinmesin yokluğun dudaklarıma
Yine sev beni baba
Sev ki
Yüreğim çağlasın kollarında

Hep olduğu gibi
Yine sırtını siper et sırtıma
Nankör kurşunlara duvar ol
Ulaşmasın organlarıma
Sözlerim parçalansın bakışlarında
Hayatı arayım sabahlarında

Geç kalmışız baba
Gözlerimiz mahkûm olmuş yarınlara
Söylesene
Bu imam niye burada
Bitmeyen yasinler kulaklarımda
Tenin soğumaya başlıyor
Gözlerindeki boşluğa ağıtlar gömülüyor
Yalan değil
Hakikaten gidiyorsun baba
Türküler yetmiyor seni uğurlamaya

Isınmak için gözlerin yeterdi bana
Şimdi, tabuta kefene gerek yok baba
Sevgimi sar vücuduna
Öyle yat zifir karası toprağa

“Çok özleyeceğim seni çok
Anlayacağım artık anlayacağım baba”