Ateşlerinde Hicrandım Yandım

Bir Şiirdi
Varken yokluğun
Masaldın anlatmaya doyamadığım
Sanki umutlarımın katili olmuştun
Gönlümde kanayan yaralar açtın
Alıştım sensiz geçen her sabaha
Her geçen gün ömrümü tüketiyordun
ölesiye
Nedense sen ve sensizlik vazgeçilmez oluyor
Sesim yükselir
Seni haykırsam
Zalim mutlu oldun mu
Gün senin günün
Hadi çek vur
Bir çığ gibi düştün
Kendinle hesaplaştın mı
Boş hayallerle zaman harcadık
Sen bana tuzaktın kandım
Seni bir çare sandım
Ateşlerinde Hicrandım yandım
Yine çekip gittin
Yarım kaldım
Bir hayal, yalandın
Gerçek sandım