ben sabah bir koltuktan kalkmıştım
bir pencereden fırlatmıştım kendimi
yorgundum,zaten ben hep öyle
en uzak neresidir diye bakınıyordum çıkmaz sokaklara
ellerim yağlı ve kirliydi
bu hep böyleydi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta