Ateşle Yıkanmasını Bilmiyorum

Ben senin mevsimlerinde yaşadım hep
Senin meltem esintilerindi
Okşayan saçlarımı..

Senin yağmurlarında ıslandım
İliklerime kadar işledi duruluğun
Sabah ayazlarında çiy tanelerindi
Yanaklarıma düşen
Baharlarındı çiçek çiçek tomurcuklandıran sevgimi...
Senin boranlarındı,
İçime sığamamalar.
Senin güneşindi
Yüzüme al basmalarım.

Ve senin kar tanelerindi aydınlatan tüm yollarımı...
Çok şey değildi ki senden istediğim! ! !

Bir yudum mutluluk.
Avuçlarımda tutmak istediğim ve
Hiç bilmediğim bir yudum mutluluk...

Yazık ki,
Öğrendim...
Mutluluk bir ateşmiş
Senin çok uzaklarda yaktığın....

Herkesler yandı da,
Bir ben yanamadım...

Ateşle yıkanmasını bilmiyorum ben! ! !