Ateşine Su Oldu İman Yüreğimde

Çevirmiş perde, ne emelim var ne de amelim
Tutkularım gerer de gerer, derim sonra kader
Unuttum geçmişteki konuşmaları yerli yersiz
Tek umudum olacak belki de mazimden keder,

…/Sır dediğim yalnız korkuma Hirâ
İmdat diler nara, mağarasında!

Perde sanki dışımda, giysim içinde çıplağım
Hırçın hallerime dokunmuyor vuran şaplağım
Yaşadığım küçük dünyada sanki azaptayım
Şaşkınlığım geçtikçe, mahşerin korkusu sarar

…/Nerede yiyecek içeceklerim
Doğan güneş gece ay dileklerim!

Hapiste gibiyim, kelepçeli gezer dururum
Aczime hep isyankâr, yumruklar savururum
Aklım başımda ama görüyorum var uçurum
Düştükçe kalkarım, acısı kalır yanıma kar

…/Bir ışık olmalı mum ya da odun
Yakmalı kibritle ne varsa sorun!

O beyaz perdenin içinde zaman durdu sanki
Ayna karardı gölgeler sustu giydim afaki
Elimde avucumda duygusuz hisler var belki
Kızdıkça atsam taşlar, ahirime verir zarar

…/Kuş olup ötseydim, yaysaydım hoş ses
Alıp da verseydim çocuksu nefes!

Sis dağıldıkça açılır perde geçmişten sahne
Varlığına inandığım yokluk, şarkımda beste
Etrafımda ruhlar, tekbir getirir yine elestte
İlahi ilhamla elimi dilimi sırrı sarar

…/İbrahim, mancınık atarken göle
Dedi ki, “Allah’ım ölürüm öl de! ”