Ateşin Yankısı Kadar Şiiri - Hasan Karataş

Şimdi koca bir yokluğun çıkıyor karşıma
Yorgun bakışlı
Sessiz
Sukuta ermiş
Bir ben kalıyorum
Bir de gecenin karanlığı etrafında
Kimsesizlik çökmüş kaldırımlara
Umudu alıp gitmişsin
Kör kuyulara
Atıp geçmişsin
Gittiğin yollara
Hasret ekmişsin
Sana doğru giderken
Daha bir dayanılmaz
Daha bir tahammül tanımaz
Hasretin ağır geliyor
Beni sensizliğe
Mecbur ediyor
Kalkma otur diyorsun
Benim sevdam sana
Bundan sonrasında
Bir ömür yüktür diyorsun
Varsın olsun
Sensizliği taşırım
Hasretine de bir şekilde
Elbet katlanırım
Bu satırlar düşer
Bir ağıt gibi işte
Düşün
Çünkü ben seni düşündükçe
Sessizce
Sensizce ağlarım
Bilmiyorum şimdi
Nerde kaldı benim baharım
Ben yüreğimde yangınlar
Bir yaprakta ateşin yankısı kadar hazanım