Ateşin Sessizliği Şiiri - Haydar Güner

Dallar titriyor ama yaprak yok
Toprağa değmeden kayboluyor çiy
Ne bir niyaz
Ne bir isyan
Sadece sönmemiş bir yorgunluk gibi
yağmur düşüyor şehrin alnına.

Kimse yürümüyor kaldırımlarda
Sesini bile unutan adımlar var yalnız
Duvarlara yazılmamış bir yas sızıyor
Ve yüzünü saklıyor herkes
Sanki bir cinayet işlenmiş gibi
sessizlikten.

Sen neredeydin o sabah
hangi kırık aynada unuttun gölgeni
Bir karanfilin susarak büyümesi gibi
içimde yankılanıyorsun
Ve her an hatırlamak
biraz daha kurşun yutmak gibi
biraz daha sende ölmek.

Sana dair ne kaldıysa
rüzgâr alıp götürmedi
Ben, hâlâ gözlerini arıyorum
bulutların kıyısında.