Ateşin Rengi Şiiri - Memduh Atalay

Düştük eşya telaşına, gönül mülkü talandır,
Senden sonra bize kalan; ahtır, figandır.

Gel demek ne mümkün davetlerin hasıyla,
Hanemiz dağılmış, dilimiz perişandır.

Dedim dediye düştük, cihanda düşe düşe,
Âleme nizam vermek belli ki gümandır.

Hangi odun, hangi ateş Yunus kıla halimizi,
Geldik bir cihana ki devir ahir zamandır.

Gözlerde dünya tozu, gönüller çöle dönmüş,
Mecnun’lar çölde kayıp Leyla’lar yalandır.

Gözyaşının resmi var, rozetler sıra sıra,
Aşk da hakikat da kâr uğruna talandır.

Bahtına hüzün düşer aşk yolunda olanın,
Arşı tutar feryadı, ahı pek yamandır.

Dünya cefasını devraldım Kerem’den,
Şiir, içimdeki kordan yükselen dumandır.

Memduh, sözü eğri söyle ve dahi büğrü söyle,
Bir Pazar kurulmuş ki doğru demek ziyandır.