Ateşin Hafızası Şiiri - Sinan Bayram

Yandım — ama kül olmadım.
Çünkü cehennem,
bir yer değil, bir hatıradır.

Adımlarım yankılandı taş dairelerde,
her yankı bir itiraf gibiydi.
Suç, artık bir eylem değil,
bir düşünceydi yalnızca.

Aşağıya indikçe,
ışık azalmadı — anlam azaldı.
Ve karanlık, beni korkutmadı artık,
çünkü ben de karanlığın bir parçasıydım.

Virgilius sustu;
rehber artık içimdeydi.
Her günah, bir metafordu —
her alev, bir hakikati aydınlatıyordu.

Gördüm:
Tanrı cezalandırmaz,
insan kendi ateşini taşır yanında.

Bir gözyaşı, bir yıldız kadar sıcaktı orada.
Ve ben anladım:
Cehennem, Tanrı’nın gazabı değil —
hakikatin ağırlığıymış.

Yükselmek istedim,
ama merdiven yoktu.
Sadece bir söz kalmıştı duvarlarda:
“Kurtuluş, kendini yakabilenler içindir.”

Sinan Bayram