Ateşin Gözyaşları Şiiri - Ayşenur Kaya

Ateşin gözyaşlarını izledim dün gece
Topal anılar, kör hayaller
Biraz da; deli düşler yığıldı dizlerimin dibine…
Düşündükçe acı veriyordu anımsamak seni
Bilmek çok acıydı bu sevginin günahını…
Nereye gittim ise
Oraya uzanan hayalin vardı yüreğimde
Hasretinden damlayan sevdanın eşiğinde
Sevdikçe seni
Çığlık atan karanlığın külleri üzerine
Kıvrılıp uzanan çaresiz bir kadından
Kalmıyordu hiç farkım

Birden;
Avuçlarımın arasında titredi rüzgar
‘’Aşk’’ dedim;
Lal oldu karanlık.
Uçuruma ramak kala;
Bir demlik kadar dolmuştu duygularım
Dökmemek için ne kadar sebebim varsa
Doldurmak için de
O kadar istekliydim sayfalara kelimeleri.
Kaynadıkça kaynadı içimdeki bütün özlem
Taştı birkaç damlası boşluklara…
Ve sonra ‘Seni Seviyorum’ dokundu dilime

Rotasını şaşıran bütün duygularım
Tepetakla yığıldı başımdan aşağı.
Yerle bir ettim her şeyi
Sonra
Sildim ellerimin tersiyle dudaklarımın kıyısındaki
Zamanı geçmiş o iki kelimeyi

Ayrılığı alnımıza yakıştırdığın da
Diri diri gömdüm kendimi yokluğuna…
Zehre karıştırdım öfkemi…
Söküp attım yüreğimi bir hışımla
Kıpırdamasın diye tek bir kere dahi

Sana dair
Üç beş kırıntının fazlalığı kalmıştı ortalığımda
En fazla bir cümlelikti varlığın
O da silindi
Şimdi gidebilirsin Hanemde'n!
Hiç sevmemiş gibi beni

Not: ‘’Bitmeyecek dedim…
Ben de bitirdim…
Gitmeyecek dedim
Kendime yenildim! ’’